In de serie Bessenkinderen is de Sneeuwbes nieuw. Het lijkt een nietszeggend struikje langs het voetpad totdat de witte bessen verschijnen. Zo’n struik groeide op de oprit van mijn opa en oma. Ik plukte de besjes en kneep erin zodat ze knapten. Op een dag zag ik het openstaande slaapkamerraam van de buren. Met wat oefening kreeg ik de besjes daar naar binnen. Mijn ooms, die maar een paar jaar ouder waren dan ik, kregen er de schuld van. Geen idee of ik ooit heb opgebiecht dat ik het was. In elk geval voel ik met altijd weer even kind als ik een sneeuwbes pluk en laat knappen.
