Vandaag even een persoonlijk bericht. Het zal je niet verbazen dat mijn atelier vernoemd is naar Pippi Langkous. Ik vond haar geweldig en wilde ook graag zo stoer, sterk en onafhankelijk zijn en mijn eigen gang gaan. Maar ik vond het ook zielig dat haar moeder in de Hemel was en haar vader bijna nooit thuis.
Ik wist me daarentegen altijd omringd met familie. Ons gezin, mijn opa en oma waar ik kind aan huis was, ooms, tantes, neefjes en nichtjes. Echt alleen hoefde je nooit te zijn en dat gaf een warm gevoel. Gisteren waren we allemaal tegelijk bij mijn oma: mijn moeder, mijn dochter, kleindochter en ik. Vijf generaties vrouwen en dat schijnt best bijzonder te zijn. Het is altijd een beetje thuiskomen bij oma, zo vertrouwd ondanks dat ik zelf oma ben. Het leven zit niet altijd mee maar dit zijn heel mooie momenten.
